Als pestkop Irwin Violet uitdaagt over haar dikke knieën (dat zijn ze niet) of de dodelijke rioolgaslucht (dat doet ze niet), wil ze alleen maar terugdeinzen. De gedachte dat ze in het klastoneelstuk over het zonnestelsel zit, doet haar jeuken, krabben en met haar haar draaien. Maar als ze alleen is of met haar beste vriendin Opal, is Violet een meesterlijke artiest. Ze imiteert haar klasgenoten en neemt met vlijmscherpe humor wraak op Irwin. Haar kans op wraak in het echte leven komt eindelijk tijdens het stuk, wanneer ze de rol buiten het podium van Lady Space speelt. Op de openingsavond, wanneer Irwin, ook bekend als Mars, uit de hand begint te lopen en zijn teksten vergeet, redt Violet de dag (maar niet zonder een beetje van haar woeste humor).